1 – افرادی که بخشی از این جغرافیا را در اختیار دارند و از آن برای انجام عملی به نام « تجارت » با هدف کسب سود مالی استفاده میکنند. این افراد به واسطه سرمایه – تجربه – فضای در اختیارشان – عنوان بازاری که در آن حضور دارند و …. مشغول داد و ستد کالا به پول یا پول به کالا و در اندک مواقعی نیز کالا به کالا میباشند. در فرهنگ عامیانه ما این افراد را « کاسب » و این کار را « کاسبی » مینامیم.

2 – گروه دوم افرادی هستند که برای رفع نیازشان به این بازار مراجعه کرده اند و با توجه به تجربیات – تیتر مورد نیازشان – بودجه و پارامترهای دیگر به دنبال کالایی هستند که نیاز دارند. این افراد در واقع بازار را به عنوان محلی میشناسند که میتوانند در آنجا نیازشان را مرتفع نمایند. در فرهنگ عامیانه این افراد را « مشتری » میگوییم.

3 – افرادی در این بازار در حال تردد هستند که مشخصات آنها شامل هیچیک از افراد ردیف های بالا نیست. این افراد بیشتر برای کنترل نظم و مظارت در بازار در این محل حاضر هستند و بر اساس اختیارای که به پشتوانه شغل و سمتشان در اختیار آنها قرار گرفته است بر انجام داد و ستد و تجارت در این جغرافیای خاص نظارت کرده و نظم و انصاف را کنترل و حمایت میکنند.

4 – گروه آخر افرادی هستند که هیچیک از مشخصات بالا را ندارند. این افراد به بازار تنها به مکانی برای وقت گذرانی و تفریح مینگرند. این افراد تنها به دنبال تنوع رنگ و انرژی در جریان بازار هستند و از آن لذت میبرند. این افراد بین خود اصطلاحی به نام « بازارگردی » نیز دارند که نشان از هدف آنها و نحوه استفاده آنها از بازار است.

بازار در مفهوم عامیانه و متداول ترکیبی از مشخصات بالا است. چنین بازاری را در تقسیم بندی کلی به بازارهای سنتی میشناسیم. بازاریکه بر اساس سیستم های گذشته پایه ریزی شده و بخش بزرگی از هویت آن بر اساس سنت ها و فرهنگ افراد آن مرز و بوم است.